Historia naszych pożegnań - Agata Przybyłek

Basia pracuje jako kucharka i razem z bratem Julianem mieszka w skromnym mieszkaniu socjalnym. Rodzeństwu nie powodzi się najlepiej, dlatego kobieta podejmuje dodatkową pracę jako opiekunka pewnej staruszki, swojej imienniczki. Barbara, niezwykle ciepła i przyjaźnie usposobiona opowiada jej historię wielkiej i romantycznej miłości. Zaczęło się od przypadkowego spotkania z Tadeuszem. Rodzące się pomiędzy nimi uczucie splata się z historią miłosną niemieckiego malarza sprzed wojny i polskiej dziewczyny.

Basia i Julian, Barbara i Tadeusz, Anna i Josef – trzy różne historie, w różnych czasach, które ostatecznie coś połączy.

Historia naszych pożegnań to powieść wielowątkowa, pokazująca wszystkie strony życia i barwy miłości. To powieść niezwykle życiowa, sprawiająca wrażenie, że przecież to wszystko mogło wydarzyć się naprawdę, tuż obok nas. To bardzo piękna, mądra powieść o samym życiu.

Basia i Julian to młode osoby, mocno doświadczone przez życie. Julian jest w technikum i pragnie pomóc siostrze w ich utrzymaniu, dlatego często podejmuje się dorywczych prac. Jego rówieśnicy nie rozumieją z jakimi problemami się boryka, co jest częstą przyczyną nieporozumień i przykrych sytuacji. Fakt, że chłopak mieszka z siostrą w mieszkaniu socjalnym na wsi, z dala od miasta w żaden sposób nie poprawia jego sytuacji. Rodzeństwo często ledwie wiąże koniec z końcem, często muszą podejmować trudne decyzje, nie tylko finansowe. Mimo problemów starają się żyć jak najlepiej, cieszyć z całych rzeczy i doceniać to, co dla innych jest rutyną.

Pani Barbara to starsza osoba, niewidząca, która najbardziej ze wszystkiego potrzebuje towarzystwa. Pojawienie się w jej życiu Basi znów na chwilę przywraca barwy i chęć do życia. Snute historie na spacerach przynoszą Barbarze pewne oczyszczenie i przede wszystkim radość, że może się z kimś nimi podzielić. Przenosimy się w zupełnie inny świat, a historia opowiadana przez staruszkę jest niezwykle piękna i romantyczna.

Osobiście jestem zakochana w historii Anny i Josefa – historii miłosnej polskiej młodej dziewczyny do Niemca, która sama w sobie nie jest łatwa, a fakt, że przypada w czasie wojny dodatkowo komplikuje i tak skomplikowaną już miłość. Dodatkowo uprzedzenie rodziców dziewczyny do niemieckiego malarza i złe spojrzenia innych ludzi uprzykrzają życie młodym zakochanym. Ja uwielbiam takie historie, z odrobiną tragizmu i jednoczesnym przeświadczeniem, że tak trudna miłość, w czasie wojny, jest mocniejsza i prawdziwsza niż jakakolwiek inna.

Powieść jest bardzo emocjonalna, porusza w czytelniku te najczulsze struny. Tematem przewodnim jest miłość: ta pomiędzy rodzeństwem, romantyczna, zakazana, prawdziwa. Pokazuje, że życie ma wiele barw i nigdy nie wiemy co czeka nas za zakrętem, co czeka nas kolejnego dnia. Autorka porusza kwestię szufladkowania ludzi i utykania pewnych zachowań w schematy, które często bywają bardzo krzywdzące, podobnie jak niesprawiedliwa i pochopna ocena. Pokazuje, jak smutna może być samotność, zwłaszcza ta, która doskwiera starszym ludziom, nieraz zapomnianym przez najbliższych. Nie zdajemy sobie sprawy, że właśnie ci starsi ludzie to ogromne skarby, którzy chętnie podzielą się z nami swoją historią, swoimi przeżyciami i doświadczeniami. Ważne jest, by wykorzystywać czas, który dostajemy od życia za darmo w pełni, na sto procent, tak, by za kilkadziesiąt lat nie żałować ani chwili.

Zakończenie jest przewrotne, jednocześnie przywołujące na twarz uśmiech.

Po Bądź przy mnie zawsze ta książka jest moją ulubioną z domkowej serii.

Zapraszam do Taniej Książki po nowości w super cenach!