Po zmierzchu - Alexandra Bracken

Tytuł: Po zmierzchu                              

Cykl: Mroczne umysły

Autor: Alexandra Bracken

Ilość stron: 510

Ocena: 7/10

Skąd: biblioteka

Opinia: 

Ostatnie tomy trylogii mają to do siebie, że zawsze stawiam przed nimi dość spore wymagania. Bo dwa tomy to już sporo, żeby zżyć się z bohaterami, wciągnąć w fabułę.. a tu czasem przychodzi trzeci tom i cała magia znika.. 

Mroczne umysły wciągnęły mnie tak bardzo, że pochłonęłam je w dwa wieczory. Nigdy nie gasną  nie trzymało już tak bardzo w napięciu, ale ciągle czuć było niesamowity klimat tej lektury. Z przykrością muszę stwierdzić, że trzeci tom - Po zmierzchu  odstaje od dwóch poprzednich. 

Nie chcę zdradzać fabuły, bo nie obeszłoby się bez spoilerów z poprzednich tomów.  W tej części akcja zwalnia, staje się momentami nudna i monotonna, praktycznie przez 200 stron nic się nie działo, przynajmniej nic co by mnie trzymało w niepewności. Dopiero potem akacja trochę się rozkręca, szczególnie na ostatnich stu stronach - tak, wtedy się dużo dzieje i przypomina to poziom pierwszej czy choćby drugiej części. Mają miejsce zdarzenia, które wywołują szok, ale też zabawne i wzruszające. Czytając nie odczuwałam jednak zbyt dużych emocji, a jedno wydarzenie, które było bardzo, bardzo przykre i powinno wywołać masę emocji w czytelniku zostało przedstawione tak obojętnie, zwyczajnie, jakby to było nic takiego. Tak jak już mówiłam, nie chcę zdradzać o co chodzi, bo to rozwaliłoby lekturę tym osobom, które jeszcze nie czytały książki. 

O ile Ruby w poprzednich częściach była postacią barwną i łatwą do polubienia, w tej książce zaczęła mnie irytować. Liam za to został tak wyprany ze swojej postaci, że nie ma w nim nic z tego dawnego Liama. Moimi ulubionymi bohaterami w Po zmierzchu są zdecydowanie Pulpet i Vida. Uwielbiam tę dwójkę od samego początku i wiedziałam, że to się tak skończy. 

Samo zakończenie trylogii spodobało mi się, szkoda jedynie, że zabrakło emocji. Muszę wspomnieć jeszcze o jednej scenie, która jako jedyna wywołała we mnie burzę emocji, bardzo mnie wzruszyła i czytałam ją kilka razy. Ci, którzy czytali pewnie będą kojarzyć scenę na samym końcu z żołnierzem. Ta scena zapadła mi w pamięci najbardziej z całej książki, mimo, że praktycznie nie ma znaczenia w całości historii. 

Trzecie tomy chyba zawsze będą porównywane z poprzednimi, zawsze będą przed nimi stawiane duże oczekiwania. Czasami odnosi się wrażenie, że pisane są na przymus, byleby wyciągnąć coś jeszcze z fabuły. Pomimo faktu, że Po zmierzchu nie do końca spełniło moje oczekiwania, nie jest złym zakończeniem trylogii. A jeśli chodzi o całość Mrocznych umysłów to polecam tym, którzy nie czytali zbyt wielu książek w tym klimacie i nie mają zbyt wygórowanych oczekiwań. I tym, którzy chcą przeczytać coś lekkiego w długi, jesienny wieczór. 

__________________________________________________________

KONKURS - Wygraj "Wybacz mi, Leonardzie"