Co nas nie zabije- David Lagercrantz

Tytuł: Co nas nie zabije

Autor: David Lagercrantz                   

Ilość stron: 504

Ocena: 7/10

Skąd: biblioteka

Opis z okładki: 

Kontynuacja trylogii Millennium Stiega Larssona napisana przez Davida Lagercrantza.

Mikael Blomkvist przechodzi kryzys i rozważa porzucenie zawodu dziennikarza śledczego. Lisbeth Salander podejmuje duże ryzyko i bierze udział w zorganizowanym ataku hakerów. Ich drogi krzyżują się, kiedy profesor Balder, ekspert w dziedzinie badań nad sztuczną inteligencją, prosi Mikaela o pomoc. Profesor posiada szokujące informacje na temat działalności amerykańskich służb specjalnych. Mikael bez wahania leci do Doliny Krzemowej zbierać materiały do sensacyjnego tekstu, który nie tylko może uratować jego karierę, ale też wpłynąć na losy całego świata.

[bookworm]

Niedawno przeczytałam trylogię Millenium. [recenzja] Nawet nie wiedziałam, że szykuje się kontynuacja i dopiero w dniu premiery dowiedziałam się o Co mnie nie zabije. Sama nie wiedziałam jak do tego podejść - czy się cieszyć, czy raczej podejść do tego z dystansem. Samo to, że autorem kontynuacji z wiadomych przyczyn jest kto inny budziło we mnie wiele obaw. Wiedziałam mimo to, że muszę tę książkę przeczytać. Na pewno na moją korzyść działa fakt, że poprzednie części czytałam bardzo niedawno, dlatego mam stosunkowo świeże spojrzenie na dzieła obydwu autorów.

Na pewno styl jest inny. Chociaż muszę przyznać, że Lagercrantz wykonał naprawdę dobrą robotę. Zakładam, że nie łatwo jest kontynuować serię po kimś takim jak Larsson, na dodatek serię, którą pokochały miliony czytelników na całym świecie i chyba każdy fan kryminałów zna lepiej czy gorzej trylogię Millenium. Samo to, że autor podjął się kontynuacji budzi we mnie respekt.

Co nas nie zabije utrzymane jest w podobnym klimacie jak poprzednie części. Afera polityczna, stare sekrety rodzinne i dramatyczne historie. W tej części poznajemy Fransa i Augusta Badlera. Ten pierwszy to znakomity informatyk, profesor, który pracuje nad innowacyjnymi technologiami, które oczywiście niejeden chciałby mieć w posiadaniu. August natomiast to jego syn, który jest autystycznym dzieckiem. Dzięki książce dowiedziałam się co nieco o sawantach, z którymi mam zamiar się spotkać w innej serii, ale wszystko w swoim czasie. 

W książce nie brakuje humoru czego potwierdzeniem mogą być choćby te słowa;

Niektórzy mężczyźni tak się rozpędzają w myśleniu życzeniowym, że potrafią dostrzec propozycję seksualną w zwykłym uśmiechu.

Co do różnic w książce Lagercrantza a książkach Larssona: jedyne co bardziej rzuca się w oczy to kreacja głównych bohaterów. Bloomkvist i Salander w moim odczuciu byli inni pod piórem Larssona. Najbardziej widziałam to w w dialogach. 

Podczas czytania zaznaczyłam sobie też cytat, który wydał mi się cholernie prawdziwy:

Człowieka wyróżnia to, że jest pełen przeciwieństw. Tęsknimy za domem, a jednocześnie za tym, żeby się z niego wyrwać.

Reasumując - do książki podchodziłam sceptycznie (jak do prawie każdej, jestem bardzo wybredna ostatnio). Samo to, że mistrzowską trylogię ma kontynuować kto inny wydawało mi się niezbyt dobrym pomysłem. Ale nie zawiodłam się. Nie jest to to samo, pewnie każdy czytelnik będzie nieustannie porównywał Larssona i Lagercrantza i myślę że to może tworzyć pewną barierę, by w pełni docenić Co nas nie zabije. Jest akcja, są interesujący bohaterowie, intrygi i tajemnice z przeszłości, jest wspaniały wątek z Augustem. Nie jest to Millenium Larssona, ale zadanie którego podjął się David Lagercrantz nie było łatwe i moim zdaniem autor nie ma się czego wstydzić.

Myślę, że fanów trylogii nie trzeba zachęcać do sięgnięcia po Co nas nie zabije, pewnie i tak przeczytają ją bez względu na wszystko. A ja jestem tego najlepszym przykładem.