Trylogia Millenium - Stieg Larsson

Trylogia Millenium znana  jest przede wszystkim fanom kryminałów. Stieg Larsson w mistrzowski sposób stworzył fabułę, świetnie wykreował bohaterów - szczególnie Mikaela Bloomkvista i Lisabeth Salander. 

Trylogia składa się z poszczególnych części:

Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet

Dziewczyna, która igrała z ogniem

Zamek z piasku, który runął

Tom I stanowi zamkniętą całość i według mnie jest najlepszy z całej Trylogii. Pomimo że ma dużą objętość powieść czyta się szybko i z zapartym tchem, mistrzowska fabuła sprawia, że nie można oderwać się od lektury. Stara niewyjaśniona, rodzinna sprawa sprzed lat, którą zbadać ma dziennikarz Bloomikvist przeradza się w coś więcej, w intrygującą, tajemniczą historię, która angażuje coraz więcej ludzi i wyciąga coraz to większe brudy. Lisbabeth Salander to bohaterka jakiej nie spotkasz w żadnej innej książce, bohaterka wyrazista, buntownicza, baardzo specyficzna. Przyznam, że na początku miałam co do niej mieszane uczucia, ale z czasem stała się dla mnie niczym dobra przyjaciółka. Pierwsza część trylogii wciągnęła mnie niesamowicie. Wcale nie dziwią mnie tak dobre opinie o tej książce, chociaż początkowo podchodziłam do niej sceptycznie. Reasumując:  nie czytam kryminałów nocą, bo potem się boję.Rzadko czytam przy jedzeniu. Prawie nigdy nie czytałam książki w autobusie.

"Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet" przełamała wszystkie schematy.

Wciągająca, zapierająca dech, niesamowita.

II tom - "Dziewczyna, która igrała z ogniem"

Drugi tom trylogii Millenium skupia się na postaci Lisabeth Salander. W tej części to Salander gra główne skrzypce. Czytelnik poznaje bohaterkę trochę lepiej, zaczyna rozumieć motywy jakie kierowały Lisabeth i rozumie jej podejście do świata. Na jaw wychodzą sprawy z przeszłości, które są zaskakujące nawet dla samej Lisabeth. Dziewczyna wikła się z skomplikowaną sprawę. Mimo, że tego nie chce, ma oparcie w Mikaelu i Armanskim. 

Drugi tom niestety nie jest już tak wciągający jak pierwszy, momentami wydaje się nudny.. Ale w pewnym momencie czytelnik zapomina o całym świecie i czyta, czyta, czyta.. Powieść kończy się w zaskakującym momencie, w kluczowym momencie, więc zostawia ogromny niedosyt. Plus jest taki, że tom III jest ścisłą kontynuacją, zaczyna się dokładnie w tym momencie, w którym kończy się drugi. 

Ostatni tom trylogii Millenium jest kontynuacją perypetii Lisabeth Salander. Nie chcę zdradzać fabuły, bo zepsułoby to całą przyjemność czytania. W tej części jest bardzo dużo wątków politycznych, które momentami nudziły. Również w tej części większą rolę odgrywa siotra Mikalea, Annika Giannini, którą bardzo polubiłam.

"Zamek z piasku, który runął" jest z kolei ciekawszy niż poprzedni tom. Wiele spraw wreszcie się wyjaśnia, są niespodziewane zwroty akcji. Mimo, że książka do najlżejszych objętościowo nie należy, czyta się ją raczej szybko.

Wszystkie tomy Millenium utrzymane są w klimacie tajemnicy, niepewności i momentami grozy.

I tom był najbardziej nieprzewidywalny i naprawdę ciężko samemu było się domyślić co się stanie na kolejnej karcie.

II i III, czyli losy Lisabeth są już bardziej przewidywalne. Jednakże uważam, że każdy kto przeczytał tom I z pewnością sięgnie po kolejne.

Wiem, że jest ekranizacja tej serii. Oglądał ktoś z Was i ma porównanie do książki?