Czerwona królowa - Victoria Aveyard

Tytuł: Czerwona królowa 
Autor: Victoria Aveyard
Ilość stron: 448
Ocena: 6/10
Skąd: biblioteka

Nie ma chyba wśród zapalonych czytelników osoby, która nie natknęłaby się na Czerwoną królową Victorii Aveyard. Przystępując do czytania książki nie czytałam wcześniej żadnej recenzji, jedynie krótkie komentarze, które w większości wychwalały Czerwoną królową, a nieliczne krytykowały.

Początkowo nie miałam tej lektury w planach, ale akurat była dostępna w bibliotece – czemu by więc nie przeczytać?

Główną bohaterką jest siedemnastoletnia Mare Barrow. Żyje w świecie, który jest podzielony na lepszych i gorszych.  Srebrnych i Czerwonych.  Czerwoni żyją w biedzie, nie mogą nawet myśleć o luksusach,  dla nich najważniejsze jest to, by mieć co włożyć do garnka każdego dnia, a i to nie zawsze się udaje. Każde dziecko z momentem ukończenia osiemnastu lat zostaje powołane do wojska.  Niedługo czeka to Mare i jej najlepszego przyjaciela – Kilorna.  Dziewczyna nie chce takiego losu dla siebie i przyjaciela, dlatego postanawia działać. Nie chcę zdradzać fabuły, dlatego na tym skończę opis.

Książka jako tako nie jest zła.  Czyta się ją przyjemnie, autorka ma bardzo ładny styl. Pod względem technicznego wykonania nie mam książce nic do zarzucenia. Jednak to co mnie najbardziej uderza, to podobieństwa do innych książek z gatunku młodzieżowej fantasy. Podział na tych lepszych i gorszych – jak w Igrzyskach śmierci, wykorzystywanie wizerunku dziewczyny by osiągnąć cel – znów Igrzyska, samo to że Mare nie jest ani Srebrną ani Czerwoną – prawie jak Tris z Niezgodnej.

Podoba mi się natomiast świat jaki wykreowała Victoria Aveyard. Lubię książki, gdzie autor tworzy sobie świat od podstaw.  Bardzo duży plus ma u mnie za to, że akcja rozgrywa się na zamku – uwielbiam, kocham,  gdy  coś dzieje się na zamku, w jakimś starym dworze albo ogromnym domu – nie wiem czemu, po prostu mogłabym taką książkę czytać i czytać, byleby to nie był horror. Wszystko za sprawą niesamowitego klimatu jaki tworzy taki zamek czy dwór. 

Głównymi motywami w książce jest walka o tron, chęć dokonania rewolucji,  zniesienie podziałów i rozprawienie się z niesprawiedliwością i bezprawiem. Z tym wszystkim walczyć ma nastoletnia dziewczyna. 

Oprócz głównej bohaterki mamy dwójkę książąt – Cala, którego od razu polubiłam i Mavena, który od samego początku działał mi na nerwy. Nie wiem dlaczego, bo nie miałam zbyt wielu podstaw by tak o nim myśleć, ale strasznie przypominał mi Joffreya z Pieśni Lodu i Ognia.  A królowa Elara Cersei.

 W takiej książce nie obeszłoby się bez wątku miłosnego. Ten akurat jest w porządku, bo romans jest tylko dodatkiem i odgrywa bardzo niewielką rolę w całej historii, co dla mnie jest dużym plusem – nie każda młodzieżówka musi być pod znakiem wielkiej miłości/trójkąta miłosnego.

Według mnie książka była momentami nudna i chaotyczna, ale dało się przez to przebrnąć. 

Coś co mnie zachwyciło to.. okładka. Okładka jak dla mnie jest cudowna i nie mogę się na nią napatrzeć. Mogłabym tak godzinami. 

Czerwona królowa nie porwała mnie, ale też nie spodziewałam się po tej książce cudów. Na pewno polecam tym, którzy szukają młodzieżówki, w której wątek miłosny nie odgrywa głównej roli oraz wielbicielom (o ile tacy poza mną istnieją) książek, gdzie akcja rozgrywa się na zamku. Jeśli będą w Polsce kolejne części, a prawdopodobnie będą to przeczytam, głównie ze względu na Cala, którego bardzo polubiłam i z nadzieją, że akcja znów będzie się działa w jakimś fajnym miejscu. A może kolejna część bardziej mnie przekona? Bo potencjał w historii jest! 

Czytał ktoś z Was Czerwoną królową? Czy tylko ja należę do tej nielicznej grupy osób, którzy się tą książką nie zachwycają?