Druga szansa - Katarzyna Miszczuk

Tytuł: Druga szansa

Autor: Katarzyna Berenika Miszczuk 

Ilość stron: 330

Ocena: 10/10

Skąd: biblioteka

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki, którą przeczytałam już co prawda dawno temu, ale książka ta wzbudziła we mnie masę emocji i bez wątpienia mogę powiedzieć: ma w sobie wszystko to, czego oczekuję od dobrej książki. Nigdy nie jest mi łatwo napisać recenzję swoich ulubionych pozycji, bo z góry wiem, że nie będę w stanie oddać tego wszystkiego, co chcę o niej powiedzieć tak, by w niczym jej nie umniejszać. Dlatego podejmuję się tego zadania z lekkimi obawami, ale mam nadzieję, że jakoś uda mi się wybrnąć :) 

Julka budzi się w szpitalu psychiatrycznym. Nic nie pamięta. Z czasem dowiaduje się, że jej cała rodzina zginęła w pożarze, a ona jako jedyna przeżyła. Jej opiekunka, Zofia Morulska ma jej opowiedzieć o jej przeszłości i ułatwić dotarcie do zakamarków pamięci. Początkowo dziewczyna ufa lekarce, jednak z dnia na dzień zaczyna mieć coraz więcej wątpliwości. W swoich przekonaniach umacnia się, gdy poznaje Adama, innego pacjenta Drugiej szansy, chłopaka zabawnego, ze świetnym poczuciem humoru, który nie boi się ryzyka i nie potrafi usiedzieć w miejscu. Dziewczyna z trudem odnajduje się wśród pacjentów ośrodka, a nawiedzona Magdalena, niema Edytka i szepty, które zdaje się słyszeć tylko Julka wcale nie pomagają jej w powrocie do zdrowia. 

Bohaterowie są cudownie wykreowani. Nie będę ukrywać, że moim ulubieńcem jest Adam i gdybym była trochę młodsza i wciąż byłabym na etapie zakochiwania się w bohaterach literackich, przepadłabym. Adam należy do "niegrzecznych" chłopców, a tacy są barwni, zabawni i nie można się z nimi nudzić! Główna bohaterka, Julka również jest sympatyczną bohaterką, łatwo ją polubić i nie musimy się obawiać infantylnego, irytującego zachowania z jej strony. 

Coś co mnie w tej książce urzekło - atmosfera. Nie zabrakło elementów grozy powodujących ciarki, tajemnic, niedopowiedzeń i niejasności, które czytelnik chce sam rozwikłać, ale przynajmniej ja - nigdy nie pomyślałabym o takim rozwiązaniu! Będziesz się bać, będziesz się śmiać i nie będziesz w stanie odłożyć tej książki. Styl pisania Miszczuk jest prosty, ładny, czyta się bardzo bardzo przyjemnie i nie wiedząc kiedy przewraca się kolejne strony powieści. 

To, co ta książka ze mną zrobiła - nie do opisania! Czytam bardzo dużo książek, niektóre pochłaniam praktycznie nieświadomie i zapominam o nich bardzo szybko, inne zapadają mi w pamięć na dłużej a jedynie nieliczne wzbudzają we mnie tak silne emocje, tyle uczuć, rozbijają mnie na kawałki, pocieszają, skłaniają do śmiechu i łez jednocześnie.. Druga szansa to mistrzostwo! Od razu zakochałam się w historii Julki, a gdy do tego dołączył Adam przepadłam całkowicie. Atmosfera jaką stworzyła Miszczuk, taki niesamowity klimat, cudowni bohaterowie - Adam i jego poczucie humoru, Julka, jędzowata Morulska, "nawiedzona" Magdalena, mroczna mała Edytka - brak mi słów! Druga szansa rozbroiła emocjonalnie. Czytałam tę książkę początkowo powoli, potem coraz szybciej, połykałam słowa a potem się upominałam i wracałam żeby niczego przypadkiem nie uronić - wracałam, czytałam ponownie, zatrzymywałam się bo nie chciałam kończyć tej książki, a potem znów - pędziłam jak szalona, bo chciałam wiedzieć co będzie dalej, a jednocześnie tak bardzo nie chciałam zbliżającego się nieuchronnie końca..! W pewnym momencie mój świat się zawalił. Ale potem..to zakończenie..? Znów fala emocji i.. takie zawieszenie. Ach, jakżebym chciała wiedzieć, jak dalej potoczyły się losy Karoliny, Piotrka..Adama? 

Druga szansa to jedna z lepszych młodzieżowych powieści, które wyszły spod pióra polskiej autorki. Świetnie wykreowani bohaterowie, oryginalna, niebanalna historia, tajemnicza atmosfera, elementy grozy przyprawiające o dreszczyk sprawią, że na pewno nie zabraknie emocji podczas czytania książki. Mnie ta powieść wciągnęła bez reszty, przepadłam, zakochałam się, miałam ogromnego kaca książkowego. I nie pozostaje mi nic innego, jak tylko gorąco Wam polecić tę książkę i zachęcić do jej przeczytania. Czytamy masę książek młodzieżowych zagranicznych autorów, nie wiedząc, jakie perełki mamy pod nosem.