Samotna gwiazda - Paullina Simons

Tytuł: Samotna gwiazda
Autor: Paullina Simons
Ilość stron: 576
Moja ocena: 5/10

Nie pamiętam kiedy ostatnio poszłam do biblioteki bez tytułu w głowie, który chcę pożyczyć.  Chyba od dwóch lat mam ciągłe plany czytelnicze i nie ma miejsca na "przypadkowe" książki. Aż niedawno koleżanka, początkująca czytelniczka poprosiła mnie bym poszła z nią do biblioteki i pomogła jej coś wybrać. I wtedy na półce zauważyłam dwa egzemplarze tej właśnie książki i spontanicznie, razem z koleżanką ją wypożyczyłam. O autorce oczywiście wiele słyszałam, ale jeszcze nic nie czytałam. Czy Samotna gwiazda to dobry wybór na początek przygody z nową autorką?

Paullina Simons opowiada historię czwórki przyjaciół: Chloe, Hannah, Blake i Masona. Znają się od lat, są ze sobą bardzo zżyci, a nawet tworzą pary: cicha i skromna Chloe i gwiazda szkoły Mason, i piękna, przebojowa Hannah i prosty chłopak - Blake, którego marzeniem jest mieć własną firmę transportową. Chloe od dziecka marzy, by zwiedzić Barcelonę i wraz z Hannah postanawiają po zakończeniu szkoły wyruszyć w podróż ich życia. Do dziewcząt dołączają się Blake i Mason. Ich podróż jednak ulega pewnym zmianom, i zanim dotrą do Barcelony muszą zawitać do kilku europejskich państw, między innymi do Łotwy i Polski. Wymarzona wakacyjna podróż okazuje się być czymś znacznie więcej - przede wszystkim próbą dla ich przyjaźni, a także odkrywaniem, na czym polega dorosłe życie.

Bohaterowie to taka mieszanka - Chloe wydała mi się trochę taka bezosobowa, choć autorka dała czytelnikowi sposobność by dobrze ją poznać. Jest fajnie wykreowana, ale nie wzbudziła we mnie praktycznie żadnych uczuć - jej przeżycia nie robiły na mnie większego wrażenia. Hannah nie polubiłam w ogóle, dopiero pod koniec książki wzbudziła we mnie iskierkę sympatii, choć przez cały czas nie potrafiłam zrozumieć jej postępowania. Masona w ogóle nie miałam okazji poznać i polubić i jedyną postacią, którą od samego początku polubiłam i zżyłam się był Blake. Ten chłopak - trochę zdziecinniały, szalony, z mnóstwem irracjonalnych pomysłów wniósł w tę powieść wiele barw i ciepła. Blake zdecydowanie jest wart sympatii, mimo, że czasem był kapryśny i marudny jak dziecko - co w zasadzie miało swoje uzasadnienie. Jest jeszcze jeden bohater wart uwagi - Johny- chłopak, którego poznają w podróży. To on najwięcej namieszał w tej powieści. Nie rozumiem zachwytu dziewcząt nad nim, bo  w moich oczach był zadufanym w sobie wszystkowiedzącym dupkiem, do którego.. no dobra, do którego momentami można było mieć słabość.  Ale generalnie nie trawię typka i nie lubię takich bohaterów. 

Jak dowiedziałam się, że część akcji będzie rozgrywać się w Polsce to byłam bardzo zaciekawiona i ucieszona, bo miło czytać zagranicznych autorów, którzy wspominają o Polsce. Nie wyobrażacie sobie, jak się zawiodłam.. Oczywiście jak tylko bohaterowie wsiedli do polskiego pociągu natknęli się na pijacką imprezę, nie wspominając o tym, że pociąg był mega opóźniony.. Podróżujecie pociągami? Bo mi ostatnio często się zdarza, i zawsze był na czas, nie wspominając już o tym, by w pociągu ktoś spożywał alkohol albo urządzał sobie zakrapianą imprezę. Trafili oczywiście na najgorszy hostel, który był mega drogi a w środku brud, syf i oczywiście - napaleni pijani faceci którzy dobierali się do każdej dziewczyny. Na domiar wszystkiego, w Polsce zostali oszukani, okradzeni, a nawet pobici. No dobra - to książka, ale to przykre, że został wykreowany taki obraz Polski i Polaków, a historia idzie w świat. Serio, zrobiło mi się niesamowicie przykro i straciłam w tamtym momencie entuzjazm co do tej książki. 

Z pozytywów, coś czego nie można odmówić autorce to świetne budowanie napięcie i granie emocjami. Mimo, że historia mnie nie porwała, to były takie momenty, przy których emocje sięgały zenitu, przyspieszało bicie serca i generalnie byłam jedną wielką emocją. To zapisuje na duży plus, bo rzadko się zdarza, żeby autor tak wyraziście i mocno oddawał uczucia bohaterów i tak umiejętnie opisywał towarzyszące ich przeżyciom emocje. 

Na plus należy również zapisać zakończenie, a właściwie sto ostatnich stron książki. Nie spodziewałam się, że takie będzie rozwiązanie. Spodziewałam się czegoś bardziej oczywistego i niemalże do samego końca byłam pewna, że to wszystko inaczej się potoczy. A tu proszę - niespodzianka. I uważam, że takie zakończenie było strzałem w dziesiątkę. Właśnie zakończenie podniosło moją ocenę tej książki, bo zaręczam Wam, że na pewno się takiego czegoś nie spodziewacie. Mnie bardzo satysfakcjonuje i uważam, że autorka nie mogła zrobić tego lepiej. 

Książka Paulliny Simons nie wywarła na mnie takiego wrażenia jak oczekiwałam. Trochę mnie zirytowała, ale generalnie czytało mi się ją z lekkością. Była emocjonująca, aczkolwiek historia nie porwała mnie i nie zawładnęła moim sercem. Ciężko jest mi ją polecać lub odradzać - to już zostawiam Waszej indywidualnej decyzji.